Herbata św. Augustyna 150g

MATKA KOLUMBA BIAŁECKA

Nazywana Aniołem Dobroci, w jej pobliżu odzyskiwano spokój i pogodę ducha. Często powtarzała: GDZIE MIŁOŚĆ, TAM DOBRZE. Założyła Zgromadzenie Sióstr św. Dominika.

BŁ. CZESŁAW ODROWĄŻ

Przyjął dominikański habit z rąk samego św. Dominika, z gorliwością zakładał nowe klasztory. Legenda głosi, że kiedy hordy Mongołów obległy Wrocław, błogosławiony wyszedł na mury miasta i modlił się o ratunek. W tym momencie na niebie pojawiły się ogniste kule, które przegoniły najeźdźców. 

BŁ. JULIA RODZIŃSKA

Kobieta głębokiej wiary i modlitwy, charyzmatyczny pedagog, “Matka Sierot” i najuboższych dzieci wileńskiej ulicy. Osobiste słabości ukształtowały jej współczujące serce, a męczeńska śmierć woła do dziś: MIŁOŚĆ NIGDY NIE USTAJE

ŚW. KATARZYNA ZE SIENY

Doktor Kościoła, doradca papieży, społecznik, a przy tym wielka mistyczka. Poświęciła się modlitwie i dziełom miłosierdzia zwłaszcza wśród chorych. Radykalna asceza była dla niej drogą do spotkania z Bogiem. 

ŚW. JACEK ODROWĄŻ

Pochodził z Kamienia Śląskiego, gdzie dorastając wśród dzielnych rycerzy, nabierał męstwa i odwagi, by w przyszłości pod biało-czarną chorągwią św. Dominika stać się niezłomnym głosicielem prawdy. Sprowadził dominikanów na ziemie polskie.

ŚW. RÓŻA Z LIMY

Świadomie ofiarowała Bogu swoje kobiece piękno zewnętrzne i duchowe. W rodzinnym ogrodzie w malutkiej jaskini spędzała czas na modlitwie, rezygnując z wygód ojcowskiego domu.

ŚW. WINCENTY FERRERIUSZ

Był mistrzem w głoszeniu Ewangelii. Jako kaznodzieja wędrował po Europie i gromadził słuchaczy w przepełnionych kościołach. Potrafił słowem poruszyć tkankę najtwardszego serca i zwrócić je ku dobremu Bogu. Gdzie się pojawił tam działy się cuda.

BŁ. MICHAŁ CZARTORYSKI

Przed II wojną światową był wychowawcą braci w zakonie dominikanów. Kiedy wybuchło Powstanie Warszawskie, został kapelanem wśród walczących. Podczas ewakuacji szpitala O. Michał nie chciał odejść od potrzebujących. Rozstrzelano go wraz z ciężko rannymi powstańcami.

ŚW. MARCIN DE PORRES

Kiedy został dominikaninem, postanowił być zwykłym bratem opiekującym się ubogimi i chorymi. Szybko furta zapełniła się potrzebującymi. Św. Marcin był tak napełniony współczuciem, że nie zabrakło go również dla zwierząt., dla których założył schronisko.